اولین باری نیست که احساس بی مصرف بودن میکنم.ولی یه موضوع خیلی خیلی آزاردهنده تر وجود داره. اینکه به مشکلاتم همیشه میگم گور بابات! :| یعنی اصلا عینِ خیالم نیست، این ریلکس بودن رو شاید فقط بشه گفت خوبه ولی تا وقتی تجربش نکردی نمیفهمی. ریلکس بودن در برابر مشکلات برای من همونقدر که آسونه همون قدرم سخته.یه ظاهر آروم در برابر یه قسمتی از وجودت که متلاطمه! اصلا نمیدونم چجوری حس درونیمو بگم.این کلمه ها از نشون دادن احساسات همیشه عاجز بودن. فکر کنم نوشته ی الانم پر از تناقضه...