راستش من نمیخواستم این کارو کنم! معمولا از این کارا هم نمیکنم ولی دیگه واقعا احساس کردم که باید حرفمو بزنم!

بدین سان جلوی جمع زل زدم تو چشماش و خیلی ریلکس گفتم " تو نرمال نیستی" و سکوت حضار و خشمِ در نی نی چشمانِ مخاطب! :| البته به همون خشمِ چشمی قناعت نکرد و حتی سعی در حفظِ ظاهر هم نداشت و دوباره پرخاشگریشو شروع کرد و من مطمئن شدم که حرفی که زدم خیلیم به جا و در موقعیت خوب و مناسبِ حالش بود واقعا!

حالا که روم به روش باز شده هر چندوقت یکبار این جمله رو تکرار میکنم تا واقعا بفهمه که نرمال نیست.یه آدم نرمال 18 ساعت از 24 ساعت رو به غرغر و پرخاشگری و دعوا و بداخلاقی و گنددماغی و جنگِ اعصاب با بقیه نمیگذرونه! [ اون 6 ساعتِ باقی مونده رو خوابه، البته اگه توی خوابشم در حال غرغر باشه که هیعــچ!]